Gazeteci Sibel Özdemir, pandemi günlerinde Almanya’ya gerçekleştirdiği yolculuğu kalem aldı.
Özdemir’ın yazısı;
“Pandemiden önce’’ diye başlayan özlem dolu cümlelerimizin başrollerinden biri de seyahat özgürlüğümüz kuşkusuz. Çoğumuz, hiç bitmeyecekmiş gibi gelen “karantina döneminde’’ planlı seyahatlerini zorunlu olarak ertelemek durumunda kaldı. Bazılarımız için ise durum biraz daha farklıydı. Geçici ziyaretlerimiz bir anda uzun misafirliklere dönüşürken; geri dönemediğimiz rutinimiz ise erişilmesi zor bir hedef gibi göründü aylarca gözümüze.
Geçen Mart ayında uzun bir süredir ikamet ettiğim Almanya’dan Ankara’ya ailemi ziyarete gittiğimde, koronavirüs Asya’nın en uzak köşesinden “buralara” erişmesi mümkün görünmeyen, dolayısıyla bizde tehdit algısı dahi yaratmayan bir durumdu. Ancak gelişimden yalnızca birkaç hafta sonra virüs aşamaz denilen mesafeleri hızla katederek bize uzak bir olgu olmaktan çıktı. Dönüşüme kısa bir süre kala Dünya Sağlık Örgütü’nün “pandemi’’ ilanı ve Türkiye’de ilk vakaların tespit edilmesi gibi ani, ama aynı zamanda “geliyorum’’ diyen gelişmeler birbirini izledi. Ve nihayet seyahat yasağı geldi. Aslında pandeminin ilk dönemlerinde bir takım tahliye uçuşları düzenlenmiş olsa da, bana göre çok fazla soru işareti barındırdığından uçuş riskini göze almak istemedim. Daha sonraki süreçte ise sürekli ertelemeler geldi.
Neredeyse bomboş bir havaalanı
Ankara’da “mahsur” kaldığım üç ay içinde uçuşum üç kez ertelendi. Bu yüzden de pek ihtimal vermediğim uçuşumun bu kez gerçekleşeceğine havaalanına gelene kadar inanamadım. Rutin dışı kontroller için normalde önerilen süreden çok daha önce havaalanında hazır bulunmamız istenmişti; ben de bu nedenle uçuşumdan üç saat önce Esenboğa Havalimanı’ndaydım.
Havaalanına girişte sağlık sorunu olan ve desteğe ihtiyaç duyan yolcular dışında refakatçi kabul edilmediği belirtildi. İç ve dış hat yolcularının girişleri birlikte ve tek bir kapıdan geçekleştirildi. Girişte AVM’lerdekine benzer temassız ateş ölçümü hariç bütün kontroller pandemi dışı olağanlığındaydı. İçeri girdiğimde ise neredeyse bomboş bir havaalanı karşıladı beni. Yolcu trafiği açısından Türkiye’nin dördüncü büyük havaalanı olan Esenboğa’yı bu sakinlikte görmek oldukça şaşırttı beni.
Yazının devamı için; TIKLAYINIZ
